هفتمین جشنواره سرو سیمین، با دستاوردهای درخشان، از خوان هفتم گذشت.

به گزارش ستاد خبری هفتمین جشنواره بین‌المللی صنایع دستی و هنرهای سنتی فجر (سرو سیمین ۷)، از روزگاران کهن تا به امروز، عدد هفت برای ایرانیان مقدس بوده و حکایت بسیاری داشته است. هفتمین جشنواره سرو سیمین نیز شامگاه چهارم اسفندماه 1401 با دستاوردهای درخشان، در برج میلاد از خوان هفتم گذشت.

در این آئین، زنان سربلند ایرانی با لباس‌های رنگارنگ محلی و نمادهایی از اقوام مختلف، تنوع فرهنگی ایران را به تصویر کشیدند. در پیش‌زمینه رنگ‌های سرخ و سبز و زرد می‌توانستید فرهنگ و آداب و رسوم روستای سرزمین ایران را ببینید.

در میانه این جشن بزرگ فرهنگ و هنر اقوام ایرانی، آثار زیبا و چشم‌نواز رخ‌نمایی می‌کردند و هنرمندانی با ذوق و قریحه گوشه‌هایی از زیبایی‌های ایران را به نمایش می‌گذاشتند؛ از میناکاری گرفته تا  بلوچ‌دوزی و رودوزی‌های سنتی.

البسه محلی بختیاری نیز در بخش دیگر سالن چشم هر بیننده‌ای را به خود جذب می‌کرد؛ لچک‌های مرواریددوزی شده و پیراهن‌هایی پر از طرح و نقش که شایسته بانوان این سرزمین است.

گلیم‌بافی و جاجیم‌بافی از دیگر هنرهایی بودند که توسط هنرمندانی از این مرز پرگهر، به نمایش گذاشته شده بودند. در گوشه‌ای دیگر، هنر نساجی سنتی استان گلستان را نظاره‌گر بودیم که زنجیره تولید از صفر تا صد لباس را نشان می‌داد؛ از کاشت پنبه و تبدیل آن به نخ تا تبدیل آن به پارچه و کیف و کوسن و … .

این جشنواره و آوردگاه پایانی آن، تبلوری روشن از این گفته بود: «هنر نزد ایرانیان و بس».

صنایع‌ دستی بیانگر هنر، ذوق و فرهنگ یک ملت است و آمیختگی بسیاری با تاریخ سنت‌ها، محیط جغرافیایی و نیاز‌های مصرفی مردم دارد. به‌ویژه با سرمایه نه چندان زیاد و ابزارهایی ساده می‌توان به یادگیری هنرهای اصیل ایرانی پرداخت و ضمن تغذیه روح، اشتغالزایی کرد.

هنرمند باید در صدر نشیند و قدر بیند

در شب پایانی هفتمین جشنواره سرو سیمین، ده‌ها هنرمند مرد و زن از ایران و کشورهای دیگر، به پاس هنر ارزشمندشان تجلیل شدند که این تعداد تنها، مشتی نمونه خروار بودند. وجب به وجب این مرز و بوم در گذر هزاران سال، شاهد درخشش هنر مردمانی از جنس آب و آیینه بوده و هست. پاسداری، حفظ و گسترش این گنج‌های بی‌بدیل، وظیفه‌ای همه ماست.

 توسعه صنایع دستی و ارج نهادن به هنرهای سنتی ایران، برای ایجاد تفاهم ملی بین اقوام مختلف و پل زدن میان گذشته، امروز و آینده، بسیار تاثیرگذار و ضروری است که می‌تواند در رونق صنعت پردرآمد توریسم نیز نقش حیاتی ایفا کند. صنایع ‌دستی گنجینه فرهنگی یک ملت است که امروز به دلیل توسعه صنایع مدرن، مورد بی‌مهری قرار گرفته، اما همواره باید این نکته را یادآور شد که ایران سرزمین اهل هنر است و از بند بند انگشتان مردمانش هنر می‌چکد و هنرمند باید در صدر نشیند و قدر بیند.